วันพฤหัสบดีที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2559

วิธีจับกิ๊กแบบมืออาชีพ ด้วยเครื่องดักฟังขนาดเล็กสุดของ thaispy






 บทนาขณะนี้ มีคนอเมริกันกว่า 2.5 ล้านคน ที่กำลังรับการรักษาโรคมะเร็งอยู่แต่ละปี จะมีคนอเมริกันเป็นมะเร็งกันใหม่กว่า 1.3 ล้านคน ครึ่งหนึ่งของคนไข้ทั้งหมด ยังมีชีวิตอยู่หลังจากที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งมาแล้ว 5 ปี คนยุโรปยิ่งมีกรณีการเกิดมะเร็งกันสูงกว่านี้ 40 ปีที่ผ่านมา มีกรณีการเกิดมะเร็งและอัตราการตายอันเนื่องจากมะเร็ง ซึ่งพิจารณาเรื่องวัยประกอบด้วยแล้ว เพิ่มขึ้นโดยตลอด ที่ขำไม่ออกคือ ในท่ามกลางอุปกรณ์ไฮ-เทคอย่างเลิศของการแพทย์สมัยใหม่ มีผู้ป่วยมะเร็งอย่างน้อย 40 เปอร์เซ็นต์ ที่ตายเพราะขาดอาหารไม่ใช่เพราะมะเร็ง หนังสือเล่มนี้ จะแสดงให้เห็นชัดถึงวิธีที่ผ่านการพิสูจน์ตามหลักวิทยาศาสตร์มาแล้ว ในการใช้โภชนาการเพื่อo ลดความเป็นพิษของการรักษาด้วยรังสีและเคมี ในขณะที่เพิ่มประสิทธิภาพในการสังหารเนื้องอก9 ลดการเกิดแผลในปาก อาการอ่อนเพลีย อาเจียร ผมร่วงและเกิดพิษที่อวัยวะต่าง ๆ จีพีเอส ที่คนไข้มะเร็งที่ขาดสารอาหารโดยทั้วไปประสบอยู่0ส่งเสริมระบบภูมิคุ้มกันของผู้ป่วยเป็นมะเร็งด้วยการจัดทัพนักรบขนาดที่มองไม่เห็น เพื่อสู้มะเร็งทั่วร่างกายo กำจัดหรือลดคาเค็กเชีย (cachexia-สูญเสียเนื้อเยื่อส่วนที่เป็นเนื้อล้วนๆ) ซึ่งเป็นผลข้างเคียง9 ช่วยให้เฉพาะเซลล์เนื้องอกอดอาหารตาย โดยผ่านการเปลี่ยนอาหารu 9 ใช้พืชที่มีความสามารถในการสู้มะเร็งตามธรรมชาติ มาช่วยยับยั้งการแพร่ของมะเร็ง  เครื่องดักฟังไร้สาย ชะลอการเติบโตของมะเร็งด้วยสารอาหารในปริมาณสูง ชนิดที่จะก่อให้เกิดความเป็นพิษเฉพาะต่อเซลล์เนื้องอก ป้องกันมิให้เกิดมะเร็งที่อาจมีโอกาสเกิดขึ้นได้อีกเพราะการรักษามะเร็งด้วยเคมีหรือรังสี  ลดความเสี่ยงที่จะเกิดมะเร็งซํ้า ในผู้ป่วยชึ่งมีพันธุกรรมโน้มเอียงไปในทางที่มีโอกาสเกิดมะเร็งได้มาก เพิ่มโอกาสหายขาดจากมะเร็งด้วยการเปลี่ยนเงื่อนไขที่เป็นตัวการสำคัญที่ก่อให้เกิดมะเร็งมีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์มากมายที่แสดงให้เห็นว่า โปรแกรมโภชนาการที่มีหลักมุ่งเพื่อการรักษาช่วยให้คนไข้มะเร็งมากมายมีอายุยืนยาวขึ้นได้12 ถึง 21 เท่า โดยที่คุณภาพชีวิตก็ดีขึ้นมาก และมีทีท่าว่าจะหายขาดมากขึ้น

ที่นี่ผมมีโอกาสได้เยี่ยมสำนักงานหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นที่เมืองเบิร์นส วิลล์ ใช้ชื่อเมืองเป็นชื่อหนังสือ คนที่ทำเคยมาอยู่เมืองไทยหลายปี และมาตั้งหลักทำหนังสือพิมพ์ที่เมืองนี้โดยมีภรรยาและผู้รับจ้างอีกหนึ่งคน แถมยังมีหนังสือชื่อ คันทรีไซด์ อีกหนึ่งฉบับที่แยกลักษณะรูปแบบแตกต่างกัน นายชีเกนฮาเก้น พูดไทยได้บ้าง ทำให้ผมเช้าใจในงานที่เขาทำรวมทั้งปัญหาที่เกิดขึ้น แต่เขามั่นใจว่าสามารถดำเนินงานได้ต่อไปจากมินเนโซต้าบินต่อไปชีแอตเติ้ล เมืองชายทะเลที่น่าอยู่มากๆผมพิสมัยอาหารทะเลซื้อมากินทุกวันทั้งก้ามปูและกุ้งตัวงามๆ มีการต้อนรับจากคนที่นั่นซึ่งคงเป็นบุคคลที่ร่วมงานกัน ชีแอตเติ้ลมืโดมลอยฟ้าที่เรียกว่า “นี้ดเดิ้ล” มีห้องอาหารบนชั้นสูงสุดงานที่นี่เหมือนข้อมูลจากที่อื่นเพียงแต่องค์กรการกุศลอีกมากที่ยื่นมือเข้ามาช่วยจึงรู้ว่าองค์กรการกุศลนับเป็นร้อยๆ นั้นจ่ายเงินมาร่วมงานองค์กรการกุศลในไทยไม่น้อยเลยทีเดียวแล้วผมก็กลับมาถึงซานฟรานชิสโกอีกครัง หนนีได้เทียวงานไม่ต้องพูดถึง ได้ดูละครเพลง  เครื่องดักฟังในรถยนต์ สามารถหาอาหารอร่อยรับประทานได้ เฉพาะอย่างยิ่งอาหารจีน ซานฟรานฯ ให้ความพอใจในดินฟ้าอากาศ บรรยากาศที่สนุกสนาน เสียอย่างเดียวเวลาเดินทีไรต้องขึ้นเนิน ลงเนินแทบทั้งนั้นจากซานฟรานฯ จึงมาถึงแอลเอซึ่งได้รู้กำหนดกลับแล้ว เบี้ยเลี้ยงได้จัดแจงส่งมาให้แถมยังบอกว่าจะแวะฮาวายก็ได้ จะจัดการเรื่องตั๋วให้ส่วนค่าใช้จ่ายอย่างอื่นต้องควักประเป๋าเอง เรื่องอะไรผมจะแวะ เพราะที่แอลเอผมยังสามารถเดินทางไปท่องแกรนด์แคนยอนและลาสเวกัสที่ตื่นตาตื่นใจอีกด้วยชํ้าไป แค่นี้ก็เพียงพอแล้วอ้อ, ผมมีโอกาสได้แวะดูงานโทรทัศน์ที่ชีบีเอส ผู้ผลิตรายการละครชุดมากมายหลายชุด ได้ดูรูปแบบของงานตั้งแต่การพิจารณาเรื่องย่อแล้วต่อด้วยการเขียนบทจนถึงการแสดงอัดลงเทป เรียกว่าจนจบกระบวนการซึ่งทำให้มั่นใจได้ว่าทุกอย่างที่ผมเคยสอนนักศึกษาของวิทยาลัยกรุงเทพ(ก่อนเป็นมหาวิทยาลัย) รวมทั้งการบรรยายที่อื่นอีก มีความถูกต้องตามแนวทางของสากล แม้แต่รูปแบบในการเขียนบทซึ่งผมยังเก็บเอามาฝากคุณกำธร สุวรรณปิยะศิริ เลย หรือแม้แต่การทำฉากที่ผมได้เห็นที่สถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่งในซานฟรานชิสโกเรียกว่าข้อเสนอของผมก่อนการเดินทาง•นั้นได้รับการตอบสนองจนครบถ้วนทีเดียวท่านผู้อ่านจะเห็นเส้นทางการเดินทางที่ผผถี,อว่าเป็นครั้งหนี่งที่มีความสำคัญต่อชีวิตของผมเฉพาะอย่างยิ่งผมได้รับรู้ในวิชาการที่แม้จะไม่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ได้สัมผัสกับของจริงในประเทศที่ถือว่าเป็นต้นแบบ ว่ากันอย่างนั้น ส่วนของการเที่ยวเตร่จะว่าไป ก็ได้พบเห็นหลายเมืองทีเดียวในลักษณะที่แตกต่างกัน ยิ่งลาสเวกัสด้วยแล้ว ถือว่าเป็นเมืองแห่งการพนันเพียงอย่างเดียวที่ทำให้สหรัฐอเมริกาสามารถกวาดเอาเงินจากผู้คนต่างชาติมาใส่กระเป๋าได้มากมายสำหรับ “เอสคอร่ต” ของผมนั้น เครื่องดักฟังดิจิตอล เธอบอกว่ากำลังเรียนปริญญาเอกด้านภาษาศาสตร์ ยี่สิบหกปีที่ได้พบกันมาจนถึงกันนั้ผมไม่ได้ข่าวคราวเธออีกเลยหลังจากที่เธอเดินทางมากรุงเทพฯ ดูเหมือนจะครั้งหรือสองครั้ง เธอเคยบอกผมว่าสุดท้ายแล้วจะกลับมาอยู่เมืองไทย ไม่อยากเป็นพลเมืองชั้นสองที่นั้น แล้วเราก็ไม่ได้พบกันอีกเลยที่จริงผมนึกถึงภาระ “เอสคอร์ต” ของเธอด้วยความชื่นชมในการทำหน้าที่อย่างครบถ้วน และยังคงระลึกถึงเธอทุกครั้งที่นึกถึงการเดินทางที่ผ่านมาผ่านเล้นทางการเดินทางมาหลายต่อหลายที่ หลายประเทศ แต่มาถึงวันนี้การเดินทางในชีวิตจริงของผมยังคงต้องเดินต่อไปหลังจาก“บ้านเมือง” เกิดการเปลี่ยนแปลงทุนเมื่อครบ ปีที่ดำเนินการมาและผม เป็นคนหนึ่งที่มืส่วนในการสร้าง “บ้านเมือง” เป็น ๒KT ปีที่มืความ  หลากหลาย ทั้งในด้านการงานและการดำรงชีวิตของมนุษย์กินเงินเดีอนมาตลอดระยะเวลาครงศตวรรษทีเดียว ตัวเลข ของผมจบลงตรงนี้ เพียงแต่ชีวิตยังคงอยู่ คงต้องดินรนต่อไปเท่าทีสติปัญญาจะอำนวยให้การทำงานซึ่งยังอยู่ในทะเลนํ้าหมึกดำเนินไปด้วยดีมากน้อยแค่ไหน ท่านผู้อ่านเท่านั้นที่จะบอกได้ขอขอบคุณทุกท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วยสว้สดี ครับ


เครื่องดักฟังระยะไกล

วันพุธที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2559

ซิมโทรศัพท์มีผลต่อวงจรเครื่องมือสื่อสารแบบไหนบ้าง






 ข่าวนี้ผมเป็นคน “บินเดี่ยว” ทั้งทำข่าวและถ่ายภาพ เหตุเกิดที่ลัมมชัย คลองด่าน สมุทรปราการภาพและข่าวการตัดศีรษะเสือผาดเสียบประจานเป็นที่กล่าวขวัญกันอย่างกว้างขวาง เพราะหนังสือพิมพ์เช้าสองฉบับ “พิมพ์ใทย” กับ“เดลิเมล์” เสนอข่าวอย่างละเอียด ภาพของ “คุณพระ” เด่นชัด แม้แต่ผมบนศีรษะก็มีเลือดเปีอนเปรอะ แม้ว่าผาดจะเป็นไอ้เสือปล้นฆ่าจนต้องตามล่าเอาชีวิต แต่ก็แค,นั้น ตายแล้วก็จบกันไม่จำเป็นต้องทำกันถึงขั้นตัดศีรษะเสียบประจาน นี่คือเสียงของชาวบ้านมีนักข่าวไปถามพลโทมังกร พรหมโยธี รัฐมนตรีช่วยมหาดไทยขณะนั้น ก็ได้คำตอบว่าไม่รู้เรื่อง ต่อมา พ.ต.อ.ประชา บูรณธนิต ผู้บังคับการเขต ๗ ได้บอกว่า เป็นการกระทำของซาวบ้าน แต่ในวันที่ ๒๗ เดือนเดียวกันนั้น พ.ต.ต.พุฒ บูรณสมภพ หรือ “พี่อางค์” ของคุณสมบูรณ์ก็เขียนเป็นบันทึกถึงบรรณาธิการ มีใจความว่า การที่เสือผาดถกชาวบ้านไไรีาประชาทัณฑ์ถึงขันตัดศีรษะนัน ก็เพราะเสือผาดทังปล้น-ฆ่าเจ้าทรัพย์และเจ้าหน้าที่ตำรวจเองที่ติดตามคับตลอดเวลาที่ผ่านมาก็เสียชีวิตไปหลายนาย ฟังดูเหมือนเป็นการแก้เกี้ยวมากกว่าเพราะเมื่อผู้ใหญ่ตั้งประเด็นเป็นว่า เสือผาดถูกประชาทัณฑ์นั้าหนักก็เบาลง เครื่องดักฟังจิ๋ว นอกจากจะมีคำถามกันว่า มีชาวบ้านคนไหนที่หาญกล้าตัดศีรษะเสือผาด ความกลัวของชาวบ้านที่มีต่อเสือผาดนั้นว่ากันว่าแม้แต่ตายไปแล้วก็ยังไม่กล้าจะจ้องตานั่นคือข่าวใหญ่ที่สุด เกรียวกราวที่สุดของเดือนกุมภาพันธ์ ๒๔๙(ร:แต่ขึ้นชื่อว่าข่าว คำว่าใหญ่สุด แล้วก็ยังมีใหญ่สุดกว่าก่อนที่จะถึงข่าวใหญ่สุดกว่า ขออนุญาตย้อนกลับไปถึงงานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าที่ค่อนข้างครึกครื้น คุณสมบูรณ์เป็นคนออกมาแถลงว่ามีข่าว  น่ายินดีว่า เวลานี้ทางการตลาดของเราบอกมาว่า ยอดที่วางขายตามแผงใหญ่ทั้งหลายนั้นเท่าเทียมกับ “พิมพ์ไทย” แล้ว ไม่ว่าใครก็ดีใจทั้งนั้น ยังมีคำว่า “ดีใจกว่า” ตามมาอีกด้วยเหมือนกัน เมื่อคุณสมกูรณ์เรียกผมเข้าไปแล้วประกาศว่า ตลอดเวลาหกเดือนเศษที่ผ่านมาคุณถาวร สุวรรณได้ทำหน้าที่ “คนข่าวที่ขยันที่สุด”  ดักฟังเสียงโทรศัพท์  ท่านผู้อำนวยการคือคุณแสง เหตระกูลได้มอบปากกาเซฟเฟอร์ปลอกเงิน ๑ ด้าม เป็นที่ระลึกอย่างนี้จะไม่ให้เรียกว่า “ดีใจกว่า” ได้ยังไง จริงไหมครับ
ต่อมาอีกไม่กี่วัน ข่าวการฆ่าตัวตายด้วยการกินยานอนหลับ ๑๖๐เม็ด ก็เป็นข่าวหน้าหนึ่ง แม้จะไม่ถึงพาดหัวใหญ่ก็ตาม คุณอำนวยทำข่าวนี้ ผู้พยายามฆ่าตัวเองเป็นนักดนตรีชาย เขียนจดหมายลาตายไว้ว่า“ผมถูกโรคร้ายทรมานมาสิบปี ผมกินยาครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว วัณโรคในไตทรมานผมมาก” แล้วเขาก็จบจดหมายด้วยประโยคสำคัญ

“ความจนนี่แหละครับ ที่ทำให้ผมต้องตัดสินใจในวิธีขึ้ขลาดอย่างนี้ ซึ่งเห็นว่าง่ายและไม่สำบากกับคนอื่น” เมือแพทย์ล้างท้องแล้วเขาก็รำพันว่า “เวรเท่านั้นที่ยังไม่ยอมให้ผมหนีมันไป...”อีกหลายวันต่อมา หลังจากข่าวนี้ปรากฏในหน้า “เดลิเมล์” แล้วมืผู้เห็นใจบริจาคเงิน ๑๐ บาทผ่าน “เดลิเมล์” ไปยังนักดนตรีผู้นั้น ผู้เห็นใจรายนี้เป็นดาราละครเวทีในยุคนั้นคือพรรณี สำเร็จประสงค์ และนักดนตรีผู้รำพันว่า เวรยังไม่ยอมหนีไปนั้นก็คือพยงค์ มุกดา ซึ่งต่อมาได้หายป่วยและแข็งแรง น่าจะเป็นด้วย “หมดเวร” แล้วก็ตาม ชื่อเสียงจึงโด่งตังมาจนได้รับการยกย่องให้เป็น “ศิลปินแห่งซาติ”เรื่องร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน  เครื่องดักฟังดิจิตอล ก็เป็นเวลา ๕๕ ปีแล้วชีวิตของคนเรานั้นมืความไม่แน่นอนเป็นที่ตั้ง ชีวิตของคุณพยงค์  พยงค์มุกดา เมื่อรุ่นหนุ่มกินยาฆ่าตัวตายหนีโรคร้าย...แต่ไม่ตายมุกดาเป็นตัวอย่างดีที่สุด เพียรฆ่าตัวเองถึงสามครั้งก็ไม่ตาย แถมโรคร้ายที่รุมเร้าก็ค่อยๆ ห่างหายไปจนกระทั่งแม้เงิน ๑๐ บาทในครั้งนั้นถือว่ามีค่าอย่างยิ่ง ด้วยค่าของเงินนั้นแตกต่างกว่าปัจจุบันเป็นหลายเท่าทวีเดือนพฤศจิกายน ๒๕๙๓ น่าจะเรียกว่าเป็นเดือนของข่าวใหญ่ทีเดียว เฉพาะอย่างยิ่งข่าวอาชญากรรม ยูโดดไปทำข่าวนี้คือคุณพูนดืลป็หัวหน้าข่าว ผมอยากให้เห็นว่าเมื่อกว่าห้าสิบปีที่ผ่านมานั้น เขียนลีดหรือโปรยและย่อหน้าเมื่อเริ่มเนื้อข่าวนั้นเขียนในลักษณะใดมือระดับหัวหน้าข่าวเขียนโปรยดังนี้...เมาเซอร์ดู่มือของจอมขุนโจรผาด “คุณพระ” ทับสายทอง คำรนสนั่นขึ้นปลิดชีพมนุษย์อีกครั้งในการปล้นโรงสีรายยิ่งใหญ่กลางวันแสกๆท่ามกลางวงล้อมของราษฎรมีอาวุธพร้อมนับเรือนร้อย แต่ด้วยแผนการชาญฉลาดและนํ้าใจฮึกเหิม จอมนักปล้นก็สามารถกวาดเงินหลายหมื่นและทองคำหนักร่วมร้อยบาทไปได้ ช้ำยังทิ้งคำฃู่ไว้ให้บรรดาเศรษฐีชาว๙๘ ฝ่าทะเลนํ้าหมึกตำบลบางเลน นครปฐม หวาดสะดุ้งหนาวๆ ร้อนๆ ไปตามๆ กันย่อหน้าต่อมา “คุณพระ” มาเยี่ยมขอเงินใช้สักแสนเถอะ ประกาศิตสันๆ ของเสือผาด

 ทับสายทอง หลุดออกจากปากเมื่อก้าวเข้าใปประจันหน้านายดำ ตูพานิซ เจ้าของโรงสี “ตูสายพยุงมูล” ต.หินมูล อ.บางเลนขึ้นย่อหน้าใหม่เป็นรายงานข่าวที่อ่านแล้วมองเห็นภาพเหตุการณ์อันระทึก ข่าวนี้เป็นข่าวพาดหัวประจำวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน แน่นอน,ยังความสะเทือนแก่วงการสีกากีอย่างมากเสือผาดมีความกระเดื่องเดชไม่น้อย ต้องขอย้อนความอีกหน่อยกล่าวคือ  เครื่องดักฟังออนไลน์ เดลิเมล์ ฉบับประจำวันที่ ๑๕ กรกฎาคม “สัตตบุษป็” นามปากกาของคุณวิจิตร คุณาวุฒิ เขียนสารคดีเกี่ยวกับเสือผาดไว้ ชื่อเรื่อง“เมื่อข้าพเจ้าเผชิญหน้าเสือผาดที่หมู่บ้านหนองขาหยั่ง” ไม่ใช่ตัวผู้เขียนหรอก หากแต่ผู้เขียนเขียนจากบันทึกของผู้ใช้นามว่า “รัตน์ชาญกุล”เป็นผู้บุกบั่นไปพบเสือผาดแล้วรายงานส่งมายังเดลิเมล์ส่วนคำว่า “คุณพระ” ที่อยู่ในข่าวนั้นคือชื่อที่เสือผาดใช้เรียกตัวเองจนเป็นที่รู้กันไปทั่วเฉพาะอย่างยิ่งย่านอำ๓อบางเลน นครปฐมความกระฉ่อนและอุกอาจของเสือผาดทำให้'วงการสีกากีฐกจับตามอง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าตำรวจจะดำเนินการอย่างไร จนกระทั่งการล้อมจับเสือผาดปะทุขึ้น คนที่ไปตามข่าวคือเฉลิม คล้ายนาค ผู้ถือว่าเป็นมือหนึ่งทีเดียวตำรวจราชบุรีรู้ระแคะระคายถึงแผนการปล้นหมู่บ้าน คุ้งปากล้ดคุ้งพะยอม เสือผาดนำพวกมาห้าคนในจำนวนนี้มีเสือสังวาลย์รวมอยู่ด้วยพอเข้าปล้นก็รู้ทันที เมื่อมีกระสุนปีนปะทุขึ้นว่า กำลังจะติดกับตำรวจเสือผาดบุกขึ้นเรือนหลังหนึ่งเมื่อแสงพระจันทร์คล้อยลงตํ่าแล้วเพราะเป็นคืนขึ้น เสียงปีนระรัวหนักขึ้น อ้ายเสือ

ครื่องดักฟังและติดตาม 

วันพฤหัสบดีที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2559

เกร็ดความรู้เกี่ยวกับเครื่องบันเสียง ที่คุณไม่เคยรู้

“ปล่อยเธอไปเถอะเพื่อน” เฮชุสพูด “พวกผู้หญิงหาเรื่องงี่เง่าให้คุณ พวกเขาไม,ยอมจบง่ายๆ หรอก” คำแนะนำพื้นเมืองคิวบาส่วนที่เหลือของเขาถูกกลบด้วยเสียงดังของรถหวอ ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินตั้งแต่พวกเรากลับมาถึงโรงแรม เสียงมันเหมือนจะดังมาจากแถวนี้เลย“เกิดอะไรขึ้น” ผมถามเฮชุส “มียิงกันเหรอ”เขายักไหล่ไม่รับรู้“เปล่า” เอโลดีแทรกขึ้นมา “มีปัญหาที่งานบาร์บีคิวนั่นนํะ”“เกิดอะไรขึ้น” ผมหันไปถามกับเฮชุสโดยตรง แต่เขาก็ไม1ได้สนใจจะตอบเหมือนเดิม“รถบรรทุกที่มาเคลียร์อุปกรณ์ที่งานคัน หนึ่งชนเข้ากับบ้านเก่าหลังนั้น” เอโลดีพูด “มีคนบาดเจ็บสองสามคน ใช่ไหม เฮชุส”“อุบัติเหตุน่ะเพื่อน” เฮชุสตอบแบบเด็ดขาดเกินไปหน่อย“บังกะโลเก่านั่นน่ะรึ บ้านปะการังนั่นรึ” ความแคลงใจและไม่ยอมรับเริ่มกระหนํ่าในหัวของผม เขาคงจะไม่ทำอย่างนั้นหรอกนะ...ไม่นะ

คงจะมืผลประโยชน์หลาย ล้านอยู่ แถมเขายังเป็นพวกหลอกลวงไร้คิลธรรมอีก แต่เขาจะทำตัวได้นำละอายขนาดนั้นเชียวรึ ใครๆ ก็รู้'ว่าบริษัทนี้อยากทำลายบ้านปะการังนั่นจะตาย แล้วเขายังเดินหน้าจัดงานในสถานที่นั้นอีก และใช้ผมเป็นข้ออ้างงั้นรึ ไม่มี'ทางผมมองเขากระสับกระส่ายอยู่ตรงที่นั่ง ถ้าจะต้องเลือกระหว่างความต้องการที่จะดูบริสุทธี้กับความปรารถนาที่จะคุย โมัโอ้อวด เครื่องบันทึกเสียงและดักฟัง  ข้อสรุปมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว“คุณจะไปไหนนํะพอล” เอโลดีถาม“ไปเอาเครื่องดื่มแล้วก็ว่ายนํ้ากลางดึกนํะ”ผมปีนข้ามเนินทราย เตี้ยๆ และยํ่าเท้าข้ามผืนทรายไปยังทะเลที่มีคลื่นแรง ถอดรองเท้า ถุงเท้า และเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งออก ผมไม,ห่วงเรื่องค่ามัดจำชุดสกอตนี่อีกต่อไปแล้ว ยังไงผมก็ต้องเสียค่ามัดจำอยู่ดีเพราะให้เจ้คใส่ชุดไหนก็เหมือนแช่งให้ชุด นั้นพังทุกชุดนั่นแหละมีป้ายที่ชายหาดเขียนว่า ผิดกฎหมายที่จะอยู่แถวชายหาดในเวลากลางคืน ส่วนการเปลือยกายอาบแดดนั้นถูกห้ามตลอดเวลาโดยกฎข้อบังคับของเมือง และการดื่มแอลกอฮอล์ในที่สาธารณะจะถูกปรับทันทีตามข้อบังคับ แต่ช่างหัวมันเถอะ ผมถอดกางเกงบ็อกเซอร์และกำลังจะดึงกระโปรงคืลต์ของผมออก ก็เกิดความคิดสันมาว่าอยากจะทดลองอะไรบางอย่าง เครื่องดักฟังราคาถูก  ผมสงสัยว่ามันจริงไหมที่การได้เห็นชายคนหนึ่งไม่ใส่อะไรใต้กระโปรงคิลต์นั้น สามารถฃู่คัตรูให้หวาดกลัวได้ มันจะรวมถึงฉลามด้วยหรือเปล่านะ“ฉันต้องไปแล้ว” มาเรียพูดพร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้ผมขณะที่เธอมุ่งหน้ากลับไปที่ครัว“โอ้ว เพื่อน" จูเลียนาพูด

“รู้มั้ยว่าคุณดังมากนะพอล”ตลอดสิบห้า นาทีต่อมา โต๊ะของเราก็ได้รับการแวะเวียนมาเยี่ยมจากสาว เสิร์ฟทุกคนในร้านนี้“คุณคือหนุ่มกระโปรงคิลค์ใช่มั้ย”  เครื่องบันทึกเสียงในรถยนต์ ทุกคนอยากจะรู้ พวกเขาหน้าแดงและหัวเราะ แล้วขอให้ผมเซ็นซื่อให้ที่ใบสั่งอาหารของพวกเธอ และผมก็ได้รับการชื่นชมขนาดที่ว่า ผมอาจจะพาพวกเธอคนใดคนหนึ่งไปนั่งรถเล่น และถ้าบรรยากาศเป็นใจนะ...ก็อาจจะได้ทำอะไรมากกว่าที่เขาทำกันตอนเดตครั้ง แรกได้เลยละเจ้คกำลังนํ้าลายหกอย่างไม่ต้องสงสัย และกำลังหงุดหงิดที่ไม,สามารถถามสาวคนไหนได้ว่า มีใครยินดีจะหลีกเลี่ยงระบบการเดตแบบอเมริกันบ้าง แม่งอยากจะเข้ามาแทนที่ผมใจจะขาด เพื่อเลือกของหวานเหล่านี้ที่กำลังเสนอตัวอยู่ตรงหน้าเสียเองและขณะที,สาว แต่ละคนมาแล้วก็ไป เขาก็ดูสิ้นหวังขึ้นเรื่อยๆเพราะลี่งที่ผมทำมีเพียงแค1ยิ้ม ทักทาย และคิดถึงอเล็กซาเท่านั้น แต่เท่าที่ผมรู้...เธอคงกำลังทำอะไรที่มากกว่าการยิ้มให้เจ้าบอสตันขี้โกง นั่นอยู่ แต่ร่างกายของผมก็ยังไม่สิ้นหวังครับ มันต้องการอยู่กับเธอคนนั้นผู้หญิงที่มันถูกพรากจากมาอย่างเจ็บปวด เสียง ไม่ใช่สาวๆ พวกนี้ที'มันไม่เคยรู้จักมาก่อน และถ้าอเล็ก1ชาไม่ได้นอก'ใจผมจริงๆ อย่างที่ เธออ้างก็ไมมัอะไรที่ผมจะทำเพื่อห้ามผมต้องการเธออีกต่อไป ผมไม1สามารถมีความสัมพันธ์ใดๆ ได้ ถ้าใครบางคนคอยโผล่เข้ามาในความคิดของผมตลอดเวลา การปล่อยใจให้ล่องลอยนั้นทำลายการขึ้นสวรรค์ของผมอย่างสิ้นเซิง“บายครับ'’ ผมพูดเมื่อสาวเสิร์ฟคนสุดท้ายเดินจากไป“บ้าไปแล้วพอล” ลิ้นของเจ้คแทบจะห้อยถึงพื้นแล้วจริงๆ “นาย  มีปัญหามากเลยว,ะเพื่อน นายสามารถพาสาวคนไหนก็ได้ขึ้นรถมินิของนาย แล้วก็โปัะ'ซึ่ง” มือสองข้างของเขาทำท่าเหมือนคนสองคนกำลังประกบร่างกัน “จูเลียนา คุณช่วยไปที่รถกับผมหน่อยได้มั้ย ไดโปรด”“เจ้ค” เธอพูด  เครื่องมือบันทึกเสียง “คุณต่างหากที่มีปัญหาอย่างมากน่ะ”4.ผมออกไปโทร.หาอเล็กซาตรงลานจอดรถที่ไม่ มีใครมารบกวนทะเลเหมือนดั่งเงาดำผืนใหญ่ ถัดไปจากแสงไฟของโรงแรมและร้านอาหารริมหาด มีจุดเล็กๆ ลีแดงอยู่เล็กน้อยพอเป็นสัญญาณให้รู้ว่าอ่าวเม็กซิโกไม่ไดํไร้สิ่งมีชีวิต อย่างสินเชิง“บองชูร์ เซส์ต์ เปียง เลอ ปอร์ตตาบเบลอ ดาเล็กซา... เครื่องบันทึกเสียงขนาดจิ๋ว สวัสดีค่ะนี่คือมือถือของอเล็กชา...” มันเป็นข้อความสองภาษาทางโทรศัพท์ที่เธอบันทึกไว้ ด้วยความช่วยเหลือของผมตอนอยู่ด้วยกันที่อพาร์ตเมนต็ในปารีส ผมกดปิดไปก่อนจะถึงตอนจบ ผมไม1อยากจะพูดกับระบบคอมพิวเตอร์ของบริษัทโทรศัพท์หรอกนะ ผมต้องการจะพูดกับเธอผมเพิ่งเห็นว่ามืข้อความส่งมาสองสามข้อความ ไม1มีข้อความไหนมาจากอเล็กซา สุรายาส่งมาหนึ่งข้อความบอกว่า ‘โทร.กลับด่วนค่ะ’บางทีผมอาจจะถูกไล่ออกก็ได้นะ ไม่ไดโดนไล่โดยตรงจากนายจ้างด้วยแต่ผ่านคอลเซ็นเตอร์ในอินเดีย คงเป็นเรื่องที่เขาทำกันในยุคนี้ละมั้ง ยังมีฃ้อความอีกเป็นตั้งจากแฟนคลับกระโปรงคิลต์สุดเพี้ยน ผมอ่านไปได้เพียงสามข้อความก็เลิกอ่าน แล้วก็ลบทิ้งไปทั้งหมด เพราะรีบมือกับการเรียกร้องฃอดูท่อนล่างไม่ไหวจากนั้นผมก็โทร.หาสุรายา เอาให้เลือดตกยางออกกันไปเลย ผมตัดสินใจแล้วเธอฟังดูหดหู่และตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน เธอเล่ากระโดดข้ามหัวข้อนั้นไปหัวข้อนี้ พลางครื่าครวญว่าพ่อของเธอกำลังกดดันให้เธอ


เครื่องอัดเสียง

วันอาทิตย์ที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2559

สัญญาณที่บ่งบอกว่า แฟนคุณกำลังนอกใจ



 งั้นมันก็เหมือนกับ 'งานเลี้ยงนํ้าชา’ ฉบับดั้งเดิมเลยน่ะสิ ความชุลมุนวุ่นวายที่มีเหตุมาจากเรื่องเงินบาบาร์พ่นอะไรบางอย่างเป็นภาษาเอเชียกับลูกชายและหลานของเขา ซึ่งกำลังจูงแขกเหรื่อเดินเลี่ยงพื้นที่แฉะและเละเทะไปด้วยเศษเค้ก พวกเขาเลิกสนใจหน้าที่ของตัวเองแล้วมุ่งหน้าไปที่ทางออกในทันที'‘พวกเขาจะทำอะไรน่ะ" ผมถาม “เราจะมีเรื่องชกต่อยไม่ได้นะ นี่เป็นปาร์ตี้เพื่อมิตรภาพระหว่างประเทศ เครื่องดักฟังเสียงโทรศัพท์ ปาร์ตี้สันติภาพไงล่ะ”“ไม, แล้วละ ผมบอกแล้วไงว่าคนอเมริกันเกลียดพวกนักสันติ”บาบาร์ตามกองกำลังหนุ่มๆ ไปที่ประตูดิยว ทำนคานธเม่เดสอนอะ๒คุณเลยเหรอ ผมวงวอน.“ช่างหัวคานธีปะไร นี่คือสงคราม” แล้วเขาก็ออกไปที่ถนนโอ้ว เยี่ยมเลย ผมคิด ผมควรจะตามไปดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครโดนฆ่าในนามของการท่องเที่ยวอังกฤษอากาศยามดรคืนหนาวเหน็บลงอย่างรวดร้าวหลังจากที่เพิ่งผ่านความร้อนกระหนํ่าในร้านอาหาร แต่การวิ่งเหยาะๆ เพื่อไล่ตามนักรบผู้สามารถทั้งสองแก๊งนี้ให้ทันช่วยให้ผมหายทรมานจากความเย็นจัดได้ทุกส่วนของร่างกาย ยกเว้นปลายนิ้ว จมูก และหูของผมพวกแก๊งแต่งชุดหลอกลวงกำลังมุ่งหน้าไปยังผับที่เราเคยไปกับไมค์ ส่วนกองทัพชาวอินเดียเสื้อขาวอยู่ประมาณยี่สิบหรือสามสิบหลาด้านหลัง นักข่าวกำลังวิ่งเหยาะๆ ไปกับซาวอินเดีย ขณะที่บาบาร์หยุดไล่ล่ากลางคันและยืนพิงอยู่กับหน้าต่างร้านเสื้อผ้า“คุณต้องหยุดพวกเขานะ” ผมพูด “เราไม1ต้องการความรุนแรงใดๆ ทั้งสิน"“มันเป็นร้านของผม” เขาหายใจหอบ “ผมปล่อยให้พวกมัน  ลอยนวลไปไม่ได้หรอก”ผมไม่เห็นว่าอาการหัวใจวายจะช่วยเขาได้อย่างไร และบอกว่าเขาควรจะกลับร้านไปป้องกันฐานทัพของเขาดีกว่าทันใดนั้นอเล็กซาก็เร่งความเร็วผ่านไป ขายเครื่องดักฟัง  ถ่ายทำการไล่ล่านี้ด้วยกล้องของเธอที่ถือไว้ราวกับไมวิ่งผลัด ผมเริ่มวิ่งตามเธอในไม่ช้าพวกเราก็มาถึงย่านอิตาเลียนที่มีร้านแถวหน้าเกือบทุกร้านเป็นร้านอาหาร ผมหวังว่าผมจะหยุดพักและหาพาสต้าร้อนๆ ลักจานให้ตัวเอง

 หรือแค,อุ่นมือของผมในเตาพิซช่าก็ได้ แต่ผมต้องไล่ตามคนอื่นให้ทันก่อนที่สงครามกลางเมืองจะระเบิดขึ้นการไล่ล่าหยุดลงตรงถนนด้านข้าง และพวกเราทั้งหมดวิ่งผ่านโบสถ์อิฐแดงเก่าแก่แห่งหนึ่งไป โดยมีชาวอินเดียตะโกนอะไรลักอย่างที่ไม่ถูกหลักคริสเตียนอย่างแจ่มแจ้งไปที่พวกวายร้ายในชุดคอสตูม เราข้ามเนินเขาเล็กๆ  อุปกรณ์นักสืบราคาถูก ไปยังสุสานเก่า ผมหลบป้ายแผ่นหนึ่งที่เขียนว่า 'ห้ามดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์’ และสงลัยนิดหน่อยว่าคนตายต้องงดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างเด็ดขาดตลอดกาลนานในเมืองที่เคร่งครัดศีลธรรม แห่งนี้ด้ว ยหรือเราวิ่งลงไปอีกด้านหนึ่งของเนินเขาและตรงไปยังสะพานเหล็กที่ดูน่ากลัว โครงสร้างของมันค่อยๆ  ซื้อเครื่องดักฟัง ปรากฏขึ้นเหนือแม่นํ้าอย่างน่าขนลุกอเล็กชาหยุดอยู่ที่ริมฝังเพื่อเก็บภาพเราทั้งหมดวิ่งข้ามไป เท้าของเราทำเลียงดังแกร๊งๆ และทำให้สะพานเก่านี้สั่นคลอน ผมไม,อยากคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าทางเดินเหล็กที'โงนเงนนี้พังทลายลง และพวกเราทั้งหมดต้องแหวกว่ายอย่างไม่คาดฝันในสายนํ้าเยือกเย็นข้างล่างนี่คุณนักข่าวเริ่มหัวเราะ“ผมรู้แล้วว่าพวกเขามุ่งหน้าไปไหนกัน” เขาพูด “เยี่ยมไปเลย”“ที่ไหนล่ะ” ผมถาม แต่เขากลับเร่งความเร็วแทนคำตอบ เชื่อผมเถอะ ขอให้เชิญนักข่าวที่พร้อมลุยในสถานการณ์ที่ยากลำบาก แทนที่จะเป็นพวกนํ้าหนักเกินที่ชอบจมอยู่กับโต๊ะนะตอนนี้เราเริ่มวิงเหยาะๆ ด้วยความทรมานแล้ว ไปตามถนนแคบๆ ที่เรียงรายด้วยบ้านจั่วสามเหลี่ยมหลังเล็กน่ารักไร้ซึ่งการจราจรและเสียงที่ผมได้ยินมีเพียงเสียงฝีเท้าที'ประสานเป็นทำนองของเราเท่านั้น เสียงตะโกนท้าทายเป็นครั้งคราวจากหนึ่งในสองทีมนักวิ่ง และเสียงหายใจหอบของผมเอง“ผมพูดถูก,’ นักข่าวคนนั้นกล่าว เมื่อเราเริ่มมองเห็นเสาหินทรงเหลี่ยมสีขาวสูงต้นหนึ่ง“มันคืออะไรนะ’’ ผมพูดกระหิดกระหอบ“มันคือบังเกอร์ ฮิลล์” อเล็กชาซึ่งตามมาทันแล้วตอบ และกำลังตรวจสอบระดับแสงในความมืด “ฉันมาถ่ายหนังที่นี่กับไมค์เมื่อเช้า”“คุณมาที่นึ่หรือ” ผมอยากจะสืบสวนเรื่องนี้ต่อ เธอบอกว่าแค่ไปกินข้าวกลางวันกับเขานี่นา แต่ผมกลับโดนนักข่าวคนนั้นดึงความสนใจเขากำลังหัวเราะอีกครั้ง“พวกเขากำลังคืนชีพให้การสู้รบนั่นอีกครั้ง” เขาพูด “ทั้งงานเลี้ยงนํ้าชาบอสตันและสมรภูมิบังเกอร์ ฮิลล์ ทั้งหมดในวันเดียว พวกเขาคงจะประกาศอิสรภาพก่อนเช้าละ'นะ”นี่’ไม่'ได้'ฟังดูดีฃึ้'นมาเลยครับ ตราบใดที่แคมเปญประชาสัมพันธ์ประเทศอังกฤษของผมยังมืเอี่ยวด้วยพวกไกด์ปลอมนั่นปีนข้ามราวลูกกรงสีดำเตี้ยเข้าไปในสวนสาธารณะรอบๆ เสาหิน พวกอินเดียกำลังพิจารณาการเคลื่อนไหวต่อไปของพวกเขา“ตามไปและชัดไอ้พวกเวรนั่นชะ” ลูกชายคนที่ ตัวสูงที่สุดของบาบาร์ออกคำลัง‘'ไม,นะ” ผมบอกเขา  เครื่องดักฟังและติดตาม “อย่าตามเลย พวกนั้นมาก่อปัญหา แต่พ่อของคุณก็รู้ว่าเป็นใครแล้วนี่ เขาจะหาทางออกอย่างสันติได้นะ เขาจะฟ้องร้องพวกนั้น" นี่เป็นการข่มฃู่ขั้นสูงสุดของอเมริกัน“ใช่ค่ะ" อเล็กซาช่วยเสรีม '‘ความรุนแรงไม่ใช่ทางออก”  “เฮอะ ไล่พวกนี้ออกไปชะ” หนึ่งในลูกชายคนรองลงมาคำราม“พวกนี้มันขี้ขลาดตาขาว''มากพอแล้วละสำหรับ'ทักษะการสงบคืกแบบยุโรป


เครื่องดักฟัง