....ระหว่างที'เขียนหนังสือเล่มนี้ไปได้ถึงครึ่งเรื่อง บางอย่างที่แปลกประหลาดยิ่งก็เกิดขึ้นกับตัวผม ทำให้เชื่อว่าต้องเป็นอีกสัญญาณหนึ่งจากอัลเบิร์ตแน่ แต่ว่ามันต่างจากครั้งอื่นๆ มากเลย ตอนนั้นผมยังทรมานจากอาการประสาทเลื่อมที่มือและเท้าจากเอดส์ เครื่องจับกิ๊ก ซึ่งเป็นอาการข้างเคียงที่ทำให้ผมเขียนหนังสือได้ลำบากเหลือทน ลายมือผมยังกับลายมือไก่เขี่ยของเด็ก ตอนเริ่มเขียนหนังลือเล่มนี้ผมยังพิมพ์ดีดไม่เป็นและโง่คอมพิวเตอร์เอาการอยู่ แต่ก็ออกไปหาซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์แบบมีซอฟต์แวร์ที่สั่งงานด้วยเสียงพูดจนได้ ในที่สุดผมก็ทึ่งตัวเองเป็นบ้าที่เรียนรู้วิธีใช้คอมพิวเตอร์แล็ปทอปและซอฟต์แวร์คำบอกจนเป็นชีวิตผมไม่มีว่างเลยครับ ยุ่งมากกับการเขียนหนังลือ แล้วแถมยังมีความรับผิดชอบให้ทำมากกว่าปกติอีกมหาศาลด้วยทั้งเรื่องสุขภาพร่างกาย ความรัก และครอบครัว พอทุกเรื่องนี้มาซนกันเมื่อไหร่ผมเป็นกระเจิงทุกที ความถี่ แล้วจะต้องเลิกสนใจจิตวิญญาณภายในของตัวเอง เลิกคิดถึงอัลเบิร์ตตามไปด้วยผมพยายามจัดเวลาเขียนหนังสือให้ได้สองลามชั่วโมงทุกวันถ่ายความคิดเป็นข้อเขียน อัดข้อเขียนลงแผ่นดิสก์ จากนั้นค่อยพิมพ์ออกมาเป็นลำเนาต้นฉบับตอนนั้น ผมอยู่กินกับอดีตคู่ชีวิตของผมชื่อ คีธ ถึงเกือบลองปี เขาทำงานเป็นนักจุลชีวะ (microbiologist) ที่แล็บ ผมกำลังตั้งหน้าเขียนหนังสืออยู่ตอนที่เขากลับมาถึงบ้าน เขาเตือนว่าเดี๋ยวผมต้องไปรับคุณพ่อคุณแม่มาทานข้าวเย็นแล้วนะ ผมเลยจบการอัดเสียง เครื่องดักฟังไร้สาย ถ่ายเสียงเป็นข้อเขียนแล้วเริ่มพิมพ์สำเนา ผมกำลังรีบทำให้มันเสร็จ
...ไม'ได้คิดถึงเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ไม่คิดถึงอัลเบิร์ตแล้วก็ไม่ได้คิดถึงธรรมะที่คนอ่านจะได้เท่าไหร่เลย หน้าแล้วหน้าเล่าของบทบทนั้นออกมาจากเครื่องพิมพ์ แต่พอจบบทแล้วกระดาษอีกแผ่นหนึ่งก็โผล่ตามมาอีก มันเป็นกระดาษว่างทั้งหน้าแต่มีหัวใจดวงเล็กๆ ติดอยู่บนมุมสุดของกระดาษ ซึ่งมันอยู่เกินขอบกั้นหน้าปกติที่จัดไว้เรื่องแปลกๆ นี้ คนตั้งเยอะอาจปัดทิ้งและลืมไปเลย แต่เพราะผมเจอเรื่องอย่างนี้มาก่อนเลยสะดุดใจ คีธเองก็งงแตกผมไม่ได้ใส่สัญลักษณ์ลงในข้อเขียนเลย เราสองคนไม่เคยเห็นรูปหัวใจแบบนี้ที่1ไหนๆ เลยด้วย ผมลองตรวจปีกกระดาษพิมพ์ปีกใหม่ที่ใส่เข้าไปในเครื่องพิมพ์เพื่อดูว่ามีหัวใจบ้างไหม ก็ไม่มีกระดาษทุกแผ่นขาวโล่งเลย ผมนั่งคิดเรื่องหัวใจอยู่นานพยายามหาเหตุผลอธิบายว่ามันติดมาได้อย่างไรคาวันนั้นผมเอารูปหัวใจให้เอ๊ด โพ่ลืย์ดู เอ๊ดเป็นคนเดียวที่เคยเห็นจดหมายสั่งเสียสุดท้ายของอัลเบิร์ตในปี 1994 นั่น เขาเตือนผมว่าจำได้ไหม คัลเบิร์ต'วาดรูปหัวใจดวงเล็กๆ ไว้บนจดหมายด้วย ผมจำเจ้าหัวใจดวงเล็กๆ นั่นได้แล้วก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดทันที ผมเชื่อว่านี่คือสัญญาณเป็นรูปธรรมที่คัลเบิร์ตส่งมาให้ผมนั่นเองหลังจากวันนั้น ดักฟังขนาดเล็ก หัวใจดวงน้อยก็โผล่มาให้เห็นอีกเจ็ดแปดครั้งได้ และมักจะเป็นมุมบนสุดพ้นขอบกั้นหน้ากระดาษเสมอมันโผล่มาทั้งที่เปลี่ยนเครื่องคอมพิวเตอร์และเครื่องพริ้นเตอร์ เป็นอีกเครื่องแล้ว สัญลักษณ์นี้ผมไม่เคยเห็นว่าซอฟต์แวร์ที่ไหนจะมี และนงอยากลองก็ไม่รูว่าจะพิมพ์หัวใจออกมาได้อย่างไรผมถ่ายสำเนาไว้แล้วพิมพ์รูปตามสัดส่วนจรงไว้ในหน้าสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้แล้วครับ คุณผู้อ่านจะลองคิดเล่นๆ ดูก็1ได้1ว่ามันเป็น “เหตุบังเอิญ” อันซวนอึ้งไหมล่ะ ที่หัวใจดวงน้อยๆ ซึ่งเหมือนกับหัวใจดวงที่อัลเบิร์ตวาดไว้ในจดหมายเปียบนั้น อยู่ดีๆก็ปรากฏขึ้นมาโดยไม่มืลาเหตุผมขอเลือกเชื่อว่ามันเป็นอีกหนึ่งสัญญาณที่ล่งมาหาครับหลายคนอาจไม่เชื่อ แต่ตัวผมเองหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผลอื่นใดไม่เจออีกแล้ว ผมเลยเชื่อว่าเจ้าหัวใจน้อยๆ นี้ถูกส่งข้ามมาจากภพที่พ้นจากโลกเรานี้ด้วยความรักอัลเบิร์ตและผมร่วมแบ่งปันความเป็นเพื่อนรักอันลึกลิ้ายิ่งระหว่างล้กับสงครามชีวิต เราลองคนต่างมีความชื่นชม และเคารพรักในตัวกันและกันอย่างลึกซึ้ง วันที่เขาฆ่าตัวตายถือเป็นวันที่ปวดร้าวที่สุดในชีวิตของผมก็ว่าได้ ความสูญเสียครั้งใหญ่หลวงนี้ได้พลิกผันเล้นทางเดินของชีวิตผมอย่างลิ้นเชิง กระนั้นมันกลับช่วยหยิบยื่นปาฏิหาริย์ชนิดที่ผมไม่เคยนึกฝันเลยว่ามันจะเป็นความจริงไปได้เหล่าสหายของผมทุกคนล้วนพ่ายแพ้ในการเรบกับเอดลัจนหมดแล้ว เพื่อนมากมายจากไปโดยทิ้งไว้แต่ความทรงจำที่แสนงดงาม มือัลเบิร์ตเพียงหนึ่งเดียวที่จากไปโดยทิ้งของขวัญไว้ต่างหน้าบางทีเขาอาจมาเข้าใจหลังจากที่ตายไปแล้วก็ได้ว่าเขาได้สร้างความปวดร้าวเพิ่มให้ผมมากมายเพียงไหน อาจจะด้วย
...สัญญาณรัก เหตุผลนี้ละม้งที่เขาถึงได้ติดต่อกับผมอีกมากมายหลายครั้งครานักผมยังคงมีคำถามคาใจอีกมากที,ยังไม่ได้รับคำตอบ แม้แต่ตัวผมเอง เครื่องดักฟังและติดตาม เจ้าตัวสงสัยก็ยังคงคืบคลานเข้าจู่โจม ทว่าหลังจากเถียงกันเองในใจลักพัก ผมก็จำคำที่อัลเบิร์ตสอนผม จำช่วงเวลาอันทรงค่ายิ่งเหล่านั้น และยังจดจำยามที'หัวใจดวงนั้นปรากฏขึ้นมาได้ แล้วผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเต็มตื้นไปด้วยของขวัญแห่งความหวังจริง ๆความหวังเยี่ยงนั้นเองที่ทำให้ใบหน้าของผมอิ่มด้วยรอยยิ้มความหวังนั้นแหละเป็นของจริงแท้ที่ช่วยล่องแสงนำทางให้แก่ผมในโมงยามอันมืดมนเหลือเกิน และเมื่อถึงวาระแล้วที่ผมจะต้องตาย ผมก็คงจะจากโลกนี้ไปด้วยความหวัง ด้วยความศรัทธาและรอยยิ้ม โดยไม่หวาดกลัวเลย เพราะผมจะจดจำหัวใจดวงเล็ก ๆ กับสัญญาณทั้งปวงของอัลเบิร์ตไว่ในห้วงใจผมอยากคิดว่าเมื่ออ่านเรื่องนี้จบลง คุณผู้อ่านบางคน ที่จิตใจเปิดกว้างมากหน่อย และระแวงสงลัยน้อยหน่อย คงจะได้รับความตื่นเบ้างในบางแง่มุม และรับรู้ว่าเราเชื่อมโยงเกี่ยวพันกับภพภูมิและชีวิตที่กว้างไกลยิ่งใหญ่กว่า ขอผมคิดลักนิดว่าคุณผู้อ่านบางท่านอาจจะเรื่มเปิดจิตรู้และรับสัญญาณที่ผู้เป็นที่รักซึ่งตายจากไปแล้วกำลังส่งมาหาคุณได้มากกว่าเดิม เพราะในสารเหล่านั้นอาจเปียมด้วยความรักและพลังเยียวยาหัวใจมากมายเหลือคณาก็ได้การได้อ่านเรื่องนี้ คุณผู้อ่านได้ช่วยเติมเต็มคำขอสุดท้ายของอัลเบิร์ตแล้วครับ ที่ว่าอย่าลืมเขา ขอบคุณมากครับ
เครื่องดักฟังระยะไกล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น